hignire
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
hignire | hignires |
hignire femrin
- gåz ki schape foû d' ene sacwè ki broûle.
- Tins qui l' curè èvolpeut l'auté dès bleuwès-ignîres qui chapint foû di s'-t-ançanswâr, li tchanteû a ataquè. — J. Houziaux.
- gåz ki schape foû d' ene sacwè ki broûle, et ki sint foirt et mwais.
- Ene foite hignire di toubak s' a stindou dins tote li plaece. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
- I gn a come ene hignire di broûlé dins tot l' vijhnåve. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîgåz, foumire ki sint mwais
- Francès : odeur de brûlé (fr), fumée molodorante (fr)