fleme
fleme
I. [f.n.]
- sinsåcion d' nåjhisté, copurade cwand fwait tchôd, k' on n' a nén håsse di bouter.
- Dj' a l' fleme.
- F. flemme, paresse, torpeur.
- bate si fleme dimorer a n' rén fé.
- F. flemmarder.
II. [o.n.] sonk froed. Po fé ç' mestî la, fåt aveur do fleme. F. flegme, calme, sang-froid, tranquilité d'âme.
III. [no addjectivrece]
- påjhire, ki n' est nén rade mwais.
- Il est fleme
- Fåt esse fleme avou les cis ki s' dimontèt come en sope å laecea — Motî Forir (fråze rifondowe).. Loukîz a :
- F. flegmatique, calme.
- nawe (ki n' a nén håsse di bouter).
- Enute, di so tot fleme.
Parintêye :
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.Sustantif
candjî| singulî | pluriyal |
|---|---|
| fleme | flemes |
fleme femrin
- håsse di n' nén ovrer, aprume cwand i fwait tchôd.
- On åreut rade li fleme, avou on tinsinsi.
Ratourneures
candjî- bate si fleme dimorer sins rén fé.
- Ostant do bate mi fleme al coine del rowe Nouvisse k' al coine do pont ds Åtches — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.27 (fråze rifondowe).
