ferdinne
Etimolodjeye
candjîvî lingaedje d’ oyi « fredain » (metchant)
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /fɛʀ.dɛ̃ːn/ /fyʀ.dɛ̃ːn/ /fiʀ.dɛ̃ːn/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /fɛʀ.dɛ̃ːn/
- Ricepeures : fer·dinne
Sustantif
candjîferdinne femrin
singulî | pluriyal |
---|---|
ferdinne | ferdinnes |
- biestreye d' efance k' on-z a bon d' î rapinser.
- Nos avans fait nos ferdinnes cwand ns esténs djonnes — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Po s' disfinde disconte les ferdinnes
Di* des rwès kel-z ont sacadjî,
Leus vî meurs sont tot a frigolinnes— Louis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 126 (fråze rifondowe). - A dj’ choûté nos vîs parints
Nos raconter dès furdin.nes
Au r’cwè, dins l’ culot !
— Jacques Desmet, Dêrènes bates, Mélin, 2014. - Avou totes ses ferdinnes, vo l' la sins plaece asteure.