evoyî evoye [vierbire a spitron, a coplemint]
1. evoyî å diåle. F. envoyer promener.
2. tchessî evoye. Di 1856 a 1862, les Rûsses reyussixhît a evoyî evoye 800.000 Tatårs di Crimêye (L. Mahin). F. chasser, expulser. rl a: retchessî, kitchessî, revoyî.
