Etimolodjeye

candjî

Do viebe « emacraler » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
emacralaedje emacralaedjes

emacralaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « emacraler ».
    • Tén, vo-vs-la co raviké ? Vos rdjåzez co ? C’ est seur èn emacralaedje a hikete, savoz, ki Bebete vis årè tapé ! Henri Simon, « Li Neûre Poye » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.83 (fråze rifondowe).
    • Mins cwand on lyi derit des noveles då viyaedje
      Et k' il aprinda pår ki l' hiedresse n' esteut pus
      K' ele aveut rindou l' åme cåze … d' èn emacralaedje
      Et k' ele aveut dmandé co traze feyes après lu
      Si vizaedje candja tot
      Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 151 (fråze rifondowe).
    • –Passé eco ene feye … ci, …… c' esteut pår abominåbe !
      –Po vs dire li vraiye, mi fi, dj' a todi sohaitî k' åye sitî metou a houte di cist emacralaedje la. Paul-Henri Thomsin, ratournant e walon Walon’rèye, tére di lédjindes, 1998, p. 28 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
emacralaedje