Loukîz eto : essince.

Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « incensum » , pal voye do francès « encens ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
ecinse ecinses

ecinse femrin

  1. souwêye hårpixhe di sacwants åbes k' on fwait broûler po si doûce sinteur.
    • Del boune ecinse.
    • Divins l' bleuwe foumire di l' ecinse
      Ki l' ecinswer evoye å cir,
      Mes deus ouys veyèt l' esperance,
      Adschinde, påjhûle, di vni rashir,
      Ås pîs do Criss k' e-st e l' tchapele Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), p.2 (fråze rifondowe).
    • Des coûs, novelmint ripondowes, ene odeur d' ecinse flotéve e l' airaedje, maxheye ås hinêyes des fleurs, et al wapeur ki s' enairixheut des mårmites et des brotches, la ki les motons s' dorént al blame des feus d' hatchrotes Joseph Mignolet, dins « L' amour a l' Alambra », p. 9 (fråze rifondowe).
  2. (belès-letes) (imådjreçmint) boune sinteur.
    • Li tèm’tante ècinse dès fleûrs l’ arèsta. — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.163.

Ratourneures

candjî
  1.  téle djin, téle ecinse u: télès djins, tél ecins : i fåt fé a tchaeconk l' oneur k' i merite.

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Omofoneye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
ecinse