doeye

  1. viye rifondowe, ki n’ est pus (waire) eployeye, di « doexhe »


Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « dēbēre » ‎(« debere ») (minme sinse), çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -ye ».