djouweu

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

No d’ fijheu do viebe : « djouwer ».

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /d͡ʒuː.ˈwøː/ /d͡ʒɔ.ˈwøːʀ/ /d͡ʒy.ˈwøː/ /d͡ʒwøː/
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒuː.ˈwøː/ (minme prononçaedje pattavå)
• Ricepeures : djou·weu

Sustantif

	singulî	pluriyal
omrin	djouweu	djouweus
femrin 1	djouweuse	djouweuses
femrin 2	djouwresse	djouwresses

djouweu omrin

1. li ci ki djowe (a on metou djeu).
2. li ci ki biytêye.
3. (muzike) onk ki djowe d' èn instrumint.
   • Mins, dvant di s' ebarker, li vî djouweu d' violon
     Fwait ene foice po s' repoirter, s' repoirter bén lon,
     Diviè s' djonnesse passêye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li vîx mestré", p.3 (fråze rifondowe).

Dizotrins mots

• fotbalisse

Ratournaedjes

onk ki djowe a on djeu

• Inglès : player ^(en)
• Francès : joueur ^(fr)
• Neyerlandès : speler ^(nl)