Etimolodjeye 1

candjî

 Loukîz a : « djoû »

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
djoûr djoûrs

djoûr omrin

  1. djoû.
    • On djoûr vinrè ki n’a pus v’ni,
      èt ki sèrè l’ dièrin por mi.
      Et ci djoûr-là, ku d’meûr’rè-t-i,
      du tos l’s-ôtes djoûr du m’ vèye, èt d’ mi ? Louis Remacle, Les Cayés walons, dins « Fagne » 9, 1969, p. 177.
      • On djoû vénrè ki n' a pus vnou
        et ki serè l' dierin por mi
        Et ci djoû la, ki dmeurrè-t i di tos ls ôtes djoûs di m' veye et d' mi ?
Mots d’ aplacaedje
candjî
Sipårdaedje do mot
candjî

Hôte Årdene, Basse Årdene, miersipepieuzmint e l’ notule ALW 3.120 (mape 41) .

Ortografeyes
candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Etimolodjeye 2

candjî

djoûr

  1. djouwer.
Sipårdaedje do mot
candjî

Basse Årdene (dilé Bastogne)

Ortografeyes
candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :