dissonter
Sipotchåve voyale | Sipotcheye cogne |
dissonter /dis/ |
dsonter /ts/ |
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « dissonter », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /di.sõ.ˈte/
- Ricepeures : dis·son·ter
Viebe
candjîdissonter (1ire troke) (codjowaedje)
- (viebe å coplemint) sitramer des gotes di sonk so (åk, ene sakî).
- Il aveut l’ vizaedje tot dsonnté. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- ((viebe å prono)) si taetchî avou des gotes di s’ sonk.
- I s’ dissonnteye tot. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Li vèye a dès spènes tot parèy
Qui l’pus bèle dès rôses florèyes,
Et lès p’tits boneûrs qui n’gostans
Ni s’lèyèt côper qu’tot nos d’son-n’tant
— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.149.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- ↑ Eployî come pårticipe erirece, mins k’ est l’ minme ki l’ infinitif.
Ratournaedjes
candjîdissonter
- Francès : ensanglanter (fr)
si taetchî avou des gotes di s’ sonk
- Francès : se tacher de sang, se saigner (fr)