disgadjî

  1. (viebe å coplemint) rissaetchî çou k' aveut stî egadjî.
  2. (viebe å coplemint) rissaetchî evoye d' ene målåjheye ou dandjreuse plaece .
    • Il a yeu ene djaene cwåte. Il a disgadjî l’ balon dins les tribunes eyet ça a stî el rodje. Jean Goffart (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

disgadjaedje, disgadjmint

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :