curasse
Etimolodjeye
candjîBodje « cur » avou l’ cawete « -asse ».
Sustantif
candjîcurasse femrin
- årmeure di fier ou d' acî, ki rascovere, pol protedjî, li pwetrene, eyet ossu pa côps l' dos.
- Li solo qki flaxhive a plin, metéve des blawetes d’ ôr so les curasses, les haimes, les spêyes — Joseph Mignolet, Li payis des soteas (1926), p.51 (fråze rifondowe).
- Tertos avou leus sandales di cur et leu curasse, leus arks, leus lances et boucliyîs, les cis k' avént fwait Alezia et Pharsale …— Paul-Henri Thomsin, ratournant Astérix amon lès Bèljes, 2022, p. 44 (fråze rifondowe).
- (imådjreçmint) rascovraedje ki protedje on coir, ene sacwè, ou minme imådjreçmint ki protedje des idêyes, des pinsêyes, des emôcions.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- curasse : — Joseph Mignolet.