crevåde
Etimolodjeye
candjîDo viebe «crever» avou l’ cawete « -åde ».
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
crevåde [f.n.]
1. finte dins l' pea, a cåze del crouweur. Cwand t' as todi les mwins frexhes, t' atrapes des crevådes. Les doûcès mwins da Pålene, asteure, ele sont graevleuses, a dureurs, a crevådes — Auguste Laloux (fråze rifondowe). Loukîz a : sbijheure. F. "gerçure, crevasse".
2. craeye dins l' tere a cåze del setchresse, dins ene rotche. Li prétins rmaçnêye les crevådes del tere (J. Mathot) Des crevådes, dijh metes hôtes, ewou çki les aiwes di Tek potchèt tot leyant pinde on bea lonxhea d' årdjint. — Lorint Hendschel. F. crevasse, anfractuosité.