contråve omrin
- pår di l' ôte des costés d' ene sacwè d' ôte.
- I fwait l' contråve di çou k' dji lyi aveu dit.
- Hey ! Ki les scrijheus sont lourds ! Vo-m’-la a m’ dierinne pådje et dj’ m’ aporçû aprume ki dj’ a dit on pô tocosté li contråve di çou k’ dji pinséve. — Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.15 (fråze rifondowe).
- Ouy’, vos r’bat’rîz tote li Bèlgique
Dispôye li Moûse diqu’à l’Escaut
Sins-oyî treûs notes di s’musique
Si v’pinsez l’contråve, risquez l’côp
— Joseph Minet, "Les oujheas di nosse payis", p.18.
- (linwince) mot ki mostere ene idêye foirt diferinne del cene d' èn ôte mot.
- C' est ene luçon so les contråves.
å contråve
contråve omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- ki n' est nén do tot l' minme, di l' ôte costé k' i fåreut.
- Ti vas do contråve costé.
- k' on n' pout nén.
- C' est contråve å réglumint.
- (mot d’ medcén) ki dmeure so l' estoumak;k i rind malåde, po èn amagnî ou èn aboere.
- C' est k' t' årès magnî åk di contråve.
ki n' est nén do tot l' minme
