Etimolodjeye

candjî

Do viebe « voler » avou l’ betchete « a- » des viebes.

Prononçaedje

candjî

avoler (v. sins coplemint)

  1. voler aviè l’ cåzant.
    • Dj’ a veyou l’ pidjon avoler par ci. Motî del Lovire (fråze rifondowe).
  2. ariver tot volant.
    • I n' poirtéve k' ene fleur tchaeke annêye
      K' esteut si frisse et si nozêye
      K' pol vey les påwions
      Avolént d' bén lon— Émile Wiket, "Fruzions d' cour" (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
avoler
  •   Francès : voler (fr) (vers celui qui parle)