admireu
Etimolodjeye
candjîNo d’ fijheu do viebe : « admirer ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- /an.mi.ˈrøː/ /an.mi.ˈrøːr/
- (pa rfrancijhaedje) /an.mi.ʀa.ˈtøːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /an.mi.ˈʀøː/ (avou assimilaedje di lete dirîtrin dm ⇨ nm)
- diferins prononçaedjes :
- Ricepeures : ad·mi·reu
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | admireu | admireus |
femrin 1 | admireuse | admireuses |
femrin 2 | admirresse | admirresses |
admireu omrin
- li ci k' admire (å pus sovint, ene vudete).
- A ! a ! Vola èn admireu ! criya-t i did lon l’ grandiveus, cwand c’ est k’ il aviza li ptit prince — Lorint Hendschel, ratournant « Li ptit prince ».
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîonk k' admire ene vudete
- Francès : admirateur (fr), fan (fr)