Loukîz eto : Ambèrlou.

Etimolodjeye

candjî

Etimolodjeye nén seure. Tayon-bodje gayel « ambara » (corante aiwe) + tîxhon « lau » (), fagneus bwès al corante aiwe (?) ; u bén do gayel « amb » (ampône) ; fagneus bwès ås ampônes.

Ambarlao (888), Amarlaus (896), Amarlar (12inme et 17inme sieke), Ambeklus (1152), Amberlos (1255), Ambrelues (1285-1320), Ambrelou (1285), Ambrelouz (1444-1497), Ambreloux (1558), Amberloux (1589-1707) addj. : Amberlacensis fiscus (XIe s.).

Prononçaedje

candjî

No prôpe

candjî

Amberlou

  1. ancyin ptit ban del Walonreye, rebané avou Sinte-Oude.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
Amberlou