årmurî
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « armurier »
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɔːʀ.my.ʀiː/ /ɒːʀ.my.ʀiː/ /ɑːʀ.my.ʀiː/ Prononçaedje a radjouter
- (pa rfrancijhaedje) /aʁ.my.ʀje/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɔːʀ.my.ʀiː/
- Ricepeures : år·mu·rî
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
årmurî | årmurîs |
årmurî omrin
- (no d’ mestî) (åre) onk k’ emantche des åres.
- Li semdi del fiesse, diviè les cwate-eures,
(C' est l' acostumance) nos ptits årmurîs,
Bodjént leu vantrin, tapént l' ouxh sol beure — Louis Lagauche, « Li p’tit hièrdî », Tchant IV, Li r'mwérd (fråze rifondowe). - Å mitan des waides et des djårdéns, i gn a cial, l' ovroe d' èn årmurî, la, li colebire d' on colebeu ! — Paul-Henri Thomsin, "Li vî bleu", 1980 (fråze rifondowe).
- Li semdi del fiesse, diviè les cwate-eures,