vorcial
Etimolodjeye
candjîAplacaedje di : «vo» + «ricial»
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vɔʀ.ˈʃal/
Adviebe
candjîvorcial (nén candjåve)
- loukîz (li sacwè, li sakî) k' est revoye.
- Vorcial mi sour k' a stî å martchî — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Vorcial nost ome — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Bele andje, vorcial ene novele anêye,
Et dj' acours bén vite vis strimer. — Martin Lejeune, Po s' novèl an (fråze rifondowe). - Vorcial co les froedès djalêyes,
Les plouves, les nivayes, les tchirs tins,
Les pôvès meres sont-st abranlêyes
Tot tuzant a çou k' les ratind. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Les p’tits mâlhureux" (fråze rifondowe et rarindjeye). - Vorcial li solo ki rglatixh pus bea k' måy. — Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.43 (fråze rifondowe).
- Les noers djoûs sont-st evoye, vorcial ene bele aireur. — Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 121 (fråze rifondowe).