violète
Walon (sistinme Feller) candjî
Etimolodjeye candjî
Loukîz a : « violete »
Prononçaedje candjî
- AFE : /vjɔ.ˈlɛt/
- Ricepeures : vio·lète
Sustantif candjî
singulî | pluriyal |
---|---|
violète | violètes |
violète femrin
- violete.
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
Addjectif candjî
singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | violète | violètes |
femrin padrî | violète | violètes |
femrin padvant | violète | violètès |
violète omrin et femrin
- violé, violêye.
- Chanchèt n’moufteuve nèn, i sopinent èchone, li vie alcaûve esto là à deux pas avou ses violètes rideaux, Chanchèt s’acatineûve è culot de’lé. — Édouard Laurent, Mardjôzef dal sintinèle, Les Cahiers wallons, lº 1, 1937, p. 5.
- Rat’mint, èlle [Mardjôsèf] mousse si bèle cote di cati à violètès rôyes, si bia casawèt d’mérinos′ […] — Édouard Laurent, Mardjôzef dal sintinèle, Les Cahiers wallons, lº 1, 1937, p. 6.