vicârîre

Walon (sistinme Feller)

Etimolodjeye

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « vicârîre », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

• AFE : /vɪ.kɒː.ˈʀiːʀ/ /vɪ.kɔː.ˈʀiːʀ/

Sustantif

vicârîre omrin

1. vicåreye (!!! a-z aveuri).
   • Cila qu’aveut passé,
     Câsî po tos les noukes d’ne grigneuse vicârîre. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.47, “Agnuss”.

Sipårdaedje do mot

w. do Levant

Ortografeyes

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

• vicârîre : JVri