Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « tilia », avou l’ cawete « -oû ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
tiyoû tiyoûs

tiyoû omrin

  1. (åbe) grand åbes å foyes dintêyes, et li l' frut vént å mitan, ki l’ sincieus no, c’ est : Tilia spp.
    • Si vos savaxhîz måy tot çou k’ dj’ a sofrou, divant do vey li cinse et s’ guilite di tiyoûs ! Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.30 (fråze rifondowe).
    • Vo l’ la so l’ «pormoennåde di l’ iye» ki tos les Hutwès kinoxhèt; l’ iye a divnou on park avou ene bele alêye inte des rigletes di tiyoûs Jean-Pierre Dumont, Tot tournant les pådjes (fråze rifondowe).
    • Lès-agaces sont su l’ tiyou !
      Lès djins passèt rwèd, à bachète,
      Po s’alè rade rimète à l’ cwète.
      Jacques Desmet.

Mots d’ aplacaedje

candjî

Ratournaedjes

candjî
grand åbe ås dintêyès foyes, Tilia spp.

Waitîz eto

candjî