Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
stårêye sitårêye estårêye

Etimolodjeye

candjî

Do viebe « stårer », avou l’ cawete « -êye »

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
stårêye stårêyes

stårêye femrin

  1. sitindêye (di stårêyès sacwès).
    • Il ont ene fåmeuse sitårêye di four.
    • Quéne sitårêye di djåbes so l' campagne ! Motî Haust.
    • Èl vèyez-ve, la, d’å lon
      acori so nos-autes, come on djonnê qui same ?
      Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, L'iviér.
  2. sitindêye d’ avå l' Daegn.
    • K’ estoz vs ureuse, nûlêye,
      Ki l’ vént poite evoye el grande sitårêye. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « D’zîr », 1924, p.46 (fråze rifondowe).
  3. çou k' a stî ståré, co pus rade des efants ki ridèt sol nive et ki toumèt.
    • Cwand ls efants alént rider on veyeut, des côps, des grandes sitårêyes Joseph Calozet (fråze rifondowe).
    • « Vosse cote est dislåtcheye,
      Binamé poyon !»
      Rouf, ene sitårêye !
      Seur k' i s' sipatront !Henri Simon, "Å bourlå" (1883) (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

candjî
stindêye
tcheyance di djins eshonne