Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « sagmarius ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
sômî sômîs

sômî omrin

  1. gros bwès di mnujhreye, po sotni on plantchî.
    • Sereut bénrade tins di rfé ene comande di tchvirons. Sins rovyî les sômîs k’ fårè raboter… Lucien Somme, L’èfant d’on-ôte, p. 65.
    • L' awousse esteut fini, les djåbes estént rintrêyes
      Et les cinas tcherdjîs disk' al sovronde do toet
      Fjhént drener dzo leu pwès les sômîs viermouyeus. Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 28 (fråze rifondowe).
    • Li plaece k’ e-st avnante a-st on plafond sotnou avou deus sômîs, et des meurs ravôtyîs, disk’ ås finiesses, di bleus pavés måladroetmint pondous. Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.5 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
sômî