ridinguer

Walon (Rifondou)

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

ridinguer u erdinguer / rdinguer (codjowaedje)

I. [v.c.] ridobler (bouxhî foirt) so (ene djin, ene biesse). Il aveut ståré ene djåbe d' avoenne, et leyî des påtes al tere; et on l' a rdingué po ça. Po on dint d' rustea cassé, i s' fijhént rdinguer. Et did ttåtoû d' li, les omes do viyaedje avou des trikes et des bordons; i l' ont rdingué eyet l' macsåder comifåt, k' i l' ont leyî po moirt — Lucyin Mahin. Pa des côps, c' est po l' ratournêye ; A vosse måjon, c' est ene plouzêye; Mins dji n' nos lairans pus rdinguer — Lucyin Mahin. Loukîz les sinonimes. F. battre, frapper, maltraiter.

II. si rdinguer [v.pr.] si bate, s' apougnî. Pa des côps i s' pingnént, et s' ridinguer a côps d' hawea — Lucyin Mahin. F. se battre, en venir aux mains, se taper dessus.

Addjectif

| ridingué u erdingué / rdingué, ridinguêye u erdinguêye / rdinguêye [addj., purade padvant]

1. (imådjreçmint)hodé, moirt escran, come onk k' on-z åreut yeu bouxhî sor lu a rlaye.

   Loukîz a : vaené, rilaté.

   F. las, fatigué, mort de fatigue.

Ortografeyes

ridinguer

r(u)dinguer S17 rudinguer / rdinguer S117

ridingué

r'dingué S109

}}