pôcût
Etimolodjeye
candjîAplacaedje di : «pô» + «cût» (imådje d' on pwin k' est må cût).
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | pôcût | pôcûts |
femrin | pôcûte | pôcûtes |
pôcût omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- (traitant) onk k' est laid et k' a on mwais caractere.
- K’ ces ptits moxhons la n’ vegnnuxhe nén scroter mes fruts ! », dit-st i m’ vijhén. Mins ké pôcût ! — Xavier Bernier (fråze rifondowe et rarindjeye).