miroe
Etimolodjeye
candjîDo viebe « mirer ».
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
miroe | miroes |
miroe omrin
- muroe.
- T’ es come on bwès d’ sapéns
Rimpli d’ vevîs
Ti cour, tes ouys, c’ est des miroes. — Jacques Desmet, Li Rantoele, esté 2010, lº 54, rifondaedje.
- T’ es come on bwès d’ sapéns