mirmote
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « mirmote », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /miʀ.ˈmɔt/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /miʀ.ˈmɔt/
- Ricepeures : mir·mote
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
mirmote | mirmotes |
mirmote femrin
- pitit restant, pitit boket.
- I n' a pus k' des mirmotes. — Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- si fé a mirmote.
- Ouy å matén, mågré m’ noûve batroûle, dji n’ pola fé k’ do sot boure, et dj’ ava bea taper del benoete aiwe e m’ pot, mi boure si fjha-st a mirmote. — Joseph Mignolet, « Li tchèsturlinne dèl Bèle Rotche, 1922, p.24 (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîsi fé a mirmote
- Francès : lorsque le beurre reste à l'état grenu et ne se rassemble pas en pain