hèrlêye
Etimolodjeye
candjîLoukîz a : « hiedlêye ».
Prononçaedje
candjî- AFE : /hɛʀ.lɛːj/
Sustantif
candjîhèrlêye omrin
- hiedlêye.
- Ses tourètes qu’ahoutèt tofér ine hèrlêye di flîtch’teûs prètes à l’bataye, si boutèt so l’crèstê parèye à n’binde d’adjèyants qu’ont l’êr dè man’cî les tiers — Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 27.
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- hèrlêye : E170