ewoeye
ewoeye [f.n.]
1. bon feu k' on-z aloume el tchiminêye. I fårè toker ene ewoeye å fornea del shijhe; i cmince a fé froed (J. Bastin). F. flambée.
2. ewoeyes [sovint pl.] grand feu d' djoye, å cminçmint d' l' ivier po cmincî l' såjhon des shijhes. Et nos ndirans todi nosse pitit trin, tot passant pal såjhon des novelès crompires, des frambåjhes et des tchéntchéns, do waernu, des coujhnêyes, des porvuzions, des ewoeyes et des louwers d' cortis. On dit eto: gådrêye. F. feu de joie. >> ewoeye do Sint-Mårtén : feu k' les efants aloumèt li djoû divant l' Sint-Mårtén, a Måmdey, et danser ttåtoû; tchaeke efant a e s' mwin on ramon avou del hårpixh, k' i fwait tourner åtoû di s' tiesse.
Tcherpetaedje
candjîMot d' aplacaedje : divancete e + sustantif woeye, [1] moumint k' on-z intere e l' woeye do djoû Sint-Mårtén.
Disfondowes
candjîèwèye, èveuye.
Sipårdaedje e 20inme sieke
candjîCoinrece payis d' Måmdey