etricoijhe

Walon (Rifondou)

Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « etricoijhe » u « etricwesse » ?

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

etricoijhe [f.n.]

1. tricoijhe. Li cloteure aveut stî côpêye come avou ene etricoijhe (A. Henin). Cwand gn aveut on dint ki hosséve, les araetcheus l' råyént avou ene pince, ou avou ene ficele et minme avou ene etricoijhe (E. Pècheur). Pusk' il estént codånés a moirt, on ls a mårtrijhî comifåt, on lzî a araetchî les ongues, on lzî a seré l' pea avou des etricoijhes, dispu l' prijhon disk' å djubet (G. Lucy). F. tenaille.  esse seré (êye) come dins ene etricoijhe; u: esse dins l' etricoijhe : esse seré (êye) (propmint, imådjreçmint); èn pus aveur di cwårs, evnd. Franwal: ahåyant po: "avoir le couteau sur la gorge".

2. grande usteye avou deus côpantès lames et des longous mantches po côper l' fier, les cadnas, evnd. F. pince coupante.

3. ecnêye. Wai mes mwins rimpleyes di piercets Pa ls etricoijhes (G. Puissant). F. pince de forgeron, tricoises.

Disfondowes: ètricwèze(s), ètrikwèje, ètricwâje, ètricwaje.

Etimolodjeye: riscôpaedje di "les tricoijhes" (pluriyal e francès, singulî e walon). Coinrece walon do Mitan et do Coûtchant, Basse-Årdene.