Sustantif

candjî
singulî pluriyal
djouguete djouguetes

djouguete femrin

  1. (no d’ mestî) feme ki shût l' årmêye, po-z î fé les ovraedjes di manaedje.
    • Emile Colot, ki s’ aveut-st egadjî dins l’ årmêye francesse, si rtrouve Holandès; i rwangne si novea payis, tot rpassant pa l’ Iye Corsike; mins il î rtrouve ene djouguete, Bizete, k’ esteut avou lu e l’ årmêye Li Rantoele, l° 102, p. 19-20.
  2. djonne feye waire serieuse, todi mousseye a dimegne, et ki rnake so l' ovraedje.
    • Nos viyaedjes sont ouy rimplis d' sotès djouguetes ki vnèt del veye — E200]] (fråze rifondowe).
    • Å cminçmint, dis-dj', nosse djonne djouguete,
      N' aveut nén l' air do raetchî dssus:
      Ele si håynéve prôpe et schayete
      Sol coine di s' soû, djusse å droet d' luHenri Simon, "Fåt bate li fiér tant qu’il èst tchaud" (1884) (fråze rifondowe).
    • Miyete a tofer fwait l' djouguete, mins ça n' a måy sitou foirt lon, rapåjhtez vs ! Jenny d'Inverno, dins L' iye ås gades, p. 43 (fråze rifondowe).

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E165, R13

Ratournaedjes

candjî
feme ki shût l' årmêye
djonne feye waire serieuse