diyamant
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje patwès latén « adamantis » (fier foirt deur).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /di.ja.ˈmã/ /dia.ˈmã/ /d͡ʒa.ˈmã/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /di.ja.ˈmã/
- Ricepeures : di·ya·mant
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
diyamant | diyamants |
diyamant omrin
- (tchimeye) sôre di lujhante pire di carbone k' est foirt deure.
- Blawètes qui dji v’s apwète, fîr’mint, lès oûys clign’tants,
Come dji v’s apwèt’reû ’ne wåde
Tote ridohante d’ôrèyes èt di spiyons d’diamants,
Là qu’vos d’hoûv’rîz, s’catchant,
Li coûr d’on camaråde !
— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.87. - Poy ci tins la, ene blanke gade ås coines d' ôr et k' a-st on colé d' diyamants e hatrea si pormoenne tot avå l' vî toumé tchestea— Paul-Henri Thomsin, ratournant e walon Walon’rèye, tére di lédjindes, 1998, p. 44 (fråze rifondowe).
- Blawètes qui dji v’s apwète, fîr’mint, lès oûys clign’tants,
- (viebe å coplemint) fé rawè el
- (mot d’ djowalî) tchir djowion ki rglatit foirt.
- Louke ! Li Stoele do Bierdjî come on diyamant blawtêye et vola l’ tchår Pôcet ki s’ acmentêye la hôt. — Louis Lagauche (fråze rifondowe).
- Elle inme bén les diyamants. — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- Elle aveut ene bague avou on diyamant. — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- Les taeyeus d’ diyamant estént 20.000 a Anverse e 1990. I n’ sont pus k’ shijh e 2015.
- Et, tot loukant l’bêté qu’tchèrîve dizeû lès tiérs,
— Lûhante come on diamant so l’neûre pê d’on moriåne—
On råskignou tchantéve totes lès tchansons di si åme
— Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 17.
- deure pire eployeye po côper l’ veule.
-
(Sinse 1) On diyamant.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîWaitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike diyamant so Wikipedia