did
Etimolodjeye
candjîDodobe mot «di».
Divancete
candjîdid (nén candjåve)
- di (divant on coplemint d' provnance å mierpî).
- I vént did lon, ci-la, po-z esse ossu tårdou ?
- A må kékes djoûs did la,
Deus omes vinît cweri Mareye divins ene tcheyire,
Et, pus moite ki vicante, el poirtît-st a Bavire. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.59, “Li Feume Malâde” (fråze rifondowe).
Ratournaedjes
candjîLoukîz a : di