Etimolodjeye

candjî

Dodobe mot «di».

Divancete

candjî

did (nén candjåve)

  1. di (divant on coplemint d' provnance å mierpî).
    • I vént did lon, ci-la, po-z esse ossu tårdou ?
    • A må kékes djoûs did la,
      Deus omes vinît cweri Mareye divins ene tcheyire,
      Et, pus moite ki vicante, el poirtît-st a Bavire. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.59, “Li Feume Malâde” (fråze rifondowe).

Mots d' aplacaeje (?)

candjî

did dou

Ratournaedjes

candjî

 Loukîz a : di