curèdje
Etimolodjeye
candjîLoukîz a : « curaedje » avou l’ cawete « -èdje ».
Prononçaedje
candjî- AFE : /ky.ˈʀɛt͡ʃ/
Sustantif
candjîcurèdje omrin
- fessaedje.
- Li blèsseûre di l’ amoûr s’aveût rèssèré, mins l’ bwès aveût d’manou foû dèl fahène, èt nos ôtes, lès p’tis cârpês, d’ l’ endrwèt, qui l’avît todis k’nohou on pau foû s’kwére, nos l’ noumîs l’ sot Gribouye, li vî Bâbô dè Paradis des Tch’vâs, là ki n’s estîs todis sûrs dèl trover, assiou so ’ne banse ritournêye, po veuyî so ’ne bouwêye ou l’ aute qu’on aveût mètou â curèdje, ou adjèni â bwérd dèl Moûse qui rispâmév' les pèces — Joseph Vrindts, Racontrûles et râtchâs, Gribouye.
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :