croyon
Etimolodjeye
candjîBodje « croye » avou l’ cawete « -on ».
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
croyon | croyons |
croyon omrin
- (mot des scoles) usteye po scrire, fwaite d' ene cråsse mene metowe dins ene brokete di bwès.
- Il avént scrît leu lete å croyon — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
- Monsieu Sawousse saetcha on foû di s' potche et fjha té k' i l' aveut dit.— Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.38 (fråze rifondowe).
- Come bråmint des scrijheus, il aveut todi on papî et on croyon et prinde des notes — Lucien Somme (fråze rifondowe).
-
croyon-bik
-
croyon-noer
-
croyons d' coleur
Parintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîWaitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike croyon so Wikipedia