criyaedje
Etimolodjeye
candjîDo viebe « criyî », avou l’ cawete « -aedje ».
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
criyaedje | criyaedjes |
criyaedje femrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « criyî ».
- Après, dji rwangnrans l’ barake e corant, porshûs pa les criyaedjes et les côps d’ baston. — Arthur Schmitz, On-Ârdènès foû di s’ payis, t. 1, p. 73 (fråze rifondowe).