coratreye
Etimolodjeye
candjîDo viebe « corater », avou l’ cawete « -reye ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kɔ.ʀa.ˈtʀɛj/
- Ricepeures : co·ra·treye
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
coratreye | coratreyes |
coratreye femrin
- coûsse ki n' sieve a rén.
- Ci n' a stî k' ene coratreye tote li sinte djournêye.
- Si masker, Signeur Diu ! Ké toupet !Po èn efant,
Pa, si c’ esteut da minne, mågré k’ ele a vint ans,
Dj´ end î dinreu des bals, des danses, des coratreyes. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.102, “Pâhûlisté” (fråze rifondowe). - Dimwin, c' est les condjîs: al djote l' ovraedje, les mås d' tiesse et les coratreyes. — Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
- Ça dvénreut co rade soyant, totes ces coratreyes la, saiss ! — Lorint Hendschel.
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : E203