Etimolodjeye

candjî

Do viebe « corater », avou l’ cawete « -reye ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
coratreye coratreyes

coratreye femrin

  1. coûsse ki n' sieve a rén.
    • Ci n' a stî k' ene coratreye tote li sinte djournêye.
    • Si masker, Signeur Diu ! Ké toupet !Po èn efant,
      Pa, si c’ esteut da minne, mågré k’ ele a vint ans,
      Dj´ end î dinreu des bals, des danses, des coratreyes. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.102, “Pâhûlisté” (fråze rifondowe).
    • Dimwin, c' est les condjîs: al djote l' ovraedje, les mås d' tiesse et les coratreyes. Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
    • Ça dvénreut co rade soyant, totes ces coratreyes la, saiss ! Lorint Hendschel.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E203

Ratournaedjes

candjî
coratreye