cohî
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « cohî », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE : /kɔ.ˈhiː/
Sustantif
candjîcohî omrin
- (mot des cinsîs), (usteye) gojhî.
- Li soyeû, li stritche èt l’ cohî pindous a s’ cingue, aprèstêye sès bat’mints et s’ mårtê po r’bate si-ustèye qu’ a dwèrmou tot l’ iviér pindowe èl heûre — Henri Simon, "Fènå-meûs" (1907).
- Et so l'pareûse dèl heûre, pindît skèyes èt cohîs— Louis Lagauche, « Li p’tit hièrdî ».
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- cohî : E1
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- cohî : — Henri Simon., — Louis Lagauche.