Djåke
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « Djåke », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- /d͡ʒɔːk/ /d͡ʒaːk/ /d͡ʒoːk/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɔːk/
- diferins prononçaedjes :
- Ricepeures : nén rcepåve
No prôpe
candjîDjåke omrin
- omrin ptit no.
- Djåke, po k’ on djowe si pîce, adjinçnêye ene ariole. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Pasquèye », 1922, p.107 (fråze rifondowe).
- Taiss tu, fré Djåke. Si t' aveus l' miyon ti n' ti rafeyreus nén tant d' aler pexhî. — Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.3 (fråze rifondowe).
- no d’ famile walon, ki si scrît, asteure, e l’ Estat civil bedje :
Mots d’ aplacaedje
candjîRilomêye do mot
candjîPoirteu(s) do no :
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :