Etimolodjeye

candjî

 Loukîz a : « airtchî », avou l' assaetchance di « arondje ».

Prononçaedje

candjî
  • AFE : /ɛːʀ.ˈt͡ʃiːt͡ʃ/

Sustantif

candjî

êrtchîtche femrin

  1. airtchî (oujhea).
    • Sins piède corèdje, li neûr tchawitche
      Racovia l' leûp d' ine pê d' mouton,
      A l' infåme dina des djètons,
      Al djaloz’rèye dès-éles d' êrtchîtche. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24-25 (fråze rifondowe).

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :