êrtchîtche
Etimolodjeye
candjîLoukîz a : « airtchî », avou l' assaetchance di « arondje ».
Prononçaedje
candjî- AFE : /ɛːʀ.ˈt͡ʃiːt͡ʃ/
Sustantif
candjîêrtchîtche femrin
- airtchî (oujhea).
- Sins piède corèdje, li neûr tchawitche
Racovia l' leûp d' ine pê d' mouton,
A l' infåme dina des djètons,
Al djaloz’rèye dès-éles d' êrtchîtche. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24-25 (fråze rifondowe).
- Sins piède corèdje, li neûr tchawitche
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :