årsin
Etimolodjeye
candjîlatén ardens (broûlant), cawete -in (pitit broûlant cayet).
Sustantif
candjîårsin omrin (vî mot d' sårteu, di fådeu)
- cene (cinde) provnant des waezons råyîs al hawe pazès sårteus, et broûlés dins des forneas.
- Li feu dveut djôkiner, cure tot doûçmint, po-z ariver a fé on gros hopea d' årsins — S. Fontaine (fråze rifondowe).
- On cmaxhive on pô l' årsin, pu on l' sitåréve tot avå l' årtû, al schoupe — S. Fontaine (fråze rifondowe).
- To ristraméves les årsins so t' sårtaedje: c' esteut on pôve umusse.
- bwès ki rexhe del moye di fåde, et ki n' est nén bén tourné a tcherbon d' bwès.
- On discatchive li moye di fåde: t' aveus l' bea tcherbon, et t' aveus les årsins: c' esteut do tcherbon må fini — Lucyin Mahin (fråze rifondowe).
- (stindaedje) plaece k' a stî broûlêye po esse sårtêye. rl a: Årsumont. F. brûlis.
Sipårdaedje do mot
candjîCoinrece Årdene, Fagne (Payis d' Chimai).