tirant
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
Addjectif
candjîtirant, tirante [addj., purade padvant]
- ki tire.
- Do fier tirant et do bo do stok, c' est çk' i gn a d' pus foirt : dijhêye po ene sacwè ki tént bén.
- Pus etiestante ki l' vén d' Tchampagne,
Tirante, pés k' èn agolina,
Cokete del veye, ou dal campagne,
Li feme, c' e-st on vraiy advina— Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 106, "Leûs manigances" (fråze rifondowe).
- k' atire.
- Pus fiestante kel vén d' tchampagne; tirante pé èn agolina, li feme, c' est on vraiy advina — Martin Lejeune (fråze rifondowe).
- F. attirant.
Sustantif
candjîtirant omrin
- pîce di fier avou on boulon après, ki tént ene sacwè tot tirant dsu.
- tirant d' air : plaece ki l' air î shofele.
- F. courant d'air.