stramêye
sitramêye u estramêye / stramêye 1 [f.n.] çou k' a stî stramé. Li walon, c' est on vraiy lingaedje, puvite k' ene sitramêye di pårlers ki s' tournèt l' dirî onk a l' ôte (<A HREF="http://rifondou.walon.org/hendschel-2.html#djaurden">L. Hendschel</A>). F. éparpillement, multitude. Disfondowes: s(i)tramêye, s(u)tramêye, (è)straméye. Etimolodjeye: sustantivaedje do pårticipe erirece di "sitramer".