ragostant
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | ragostant | ragostants |
femrin padrî | ragostante | ragostantes |
femrin padvant | ragostante | ragostantès |
ragostant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- ki plait, tot djåzant d' èn amagnî.
- Li pô k' dji trouve so mi assîte, tot rintrant,
Mi shonne, veyoz vs, des pus ragostants,
Et n' dinreu dj' nén, creyoz m', nosse maigue eurêye,
Ki n' fjhans l' alnute bén sovint sol hawea,
Po les féns mets k' on sieve sol tåve d' on ritche. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Bon cour ni pout minti", p.73 (fråze rifondowe).
- Li pô k' dji trouve so mi assîte, tot rintrant,
- (imådjreçmint) ki plait, tot cåzant d' ene djin.
- I l' ramoennreut bén ezès Fagnes dins ses bagaedjes, télmint k' il trouve gaiye et ragostante — Joël Thiry, Doze omes, p. 137 (fråze rifondowe).
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.