pårén
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
pårén | påréns |
pårén omrin
- (e l’ eglijhe catolike) ome ki divreut replaecî l' pa po-z aclever èn efant, si ci-ci mourreut.
- Li pårén, l’ mårene et l’ saedje-dame
Rotèt tot s’ divizant foirt hôt ; — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.50, “Li Pèqu’teu” (fråze rifondowe).
- Li pårén, l’ mårene et l’ saedje-dame
- (pa stindaedje do sinse) grand-pa.
Ortografeyes
candjîE rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîome ki divreut replaecî l' pa po-z aclever èn efant, si ci-ci mourreut
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike pårén so Wikipedia