novice
novice I. [addj. & o.f.n.] novea (novele) po fé ene sacwè F. gauche, débutant, novice, inexpérimenté. Il est co novice dins l' mestî. C' est pask' il est novice k' i s' a leyî prinde. Li novele meskene est co novice. Mi, po on novice, dji n' aveu k' a hossî l' tiesse, shuve li mouvmint et fé çou k' on m' dijheut (L. Mahin). C' est on laid cas po on novea djudje, aprindisse et novice; i m' fåt des esperts (Fåve do dierin leu). II. [o.f.n.] (rilidjon catolike) djonne feye ki vout sayî l' vicaedje des beguenes, djonne ome ki vout moussî dins les ôres, divant d' s' î egadjî podbon. Disfondowes: novice, nôvice. | noviciat [o.n.] termene, onk a troes ans longue, k' ene djonne feye u on djonne ome est novice divant di divni beguene u pere (u rnoncî). I va a scole amon les Djezwites a Beziers, et fé s' noviciat e 1616 (E. Pècheur).