monsegneur

Walon (Rifondou)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

monsegneur [o.n.]

1. mot po-z atôtchî èn eveke. On s' a metou a djouwer avou des tites: des "monsegneur", des "eccelance", des ptits mwaisses voci et des courbetes vola (G. Schonbrodt). Li vraiy responsåve a stî sormoné, paternelmint, come di djusse, pa Monsegneur l' Eveke (J. Schoovaerts).

2. monsieu l' eveke (po djåzer d' èn eveke divant s' no d' famile). On djoû, ene boune åme, volant bén fé, leya-st etinde a Monsegneur ki må pô d' tins, i s' endè pasreut des beles avou l' djonne vicåre di Sint Djuråd (J.P. Dumont).

3. (sorpoli) eveke. "Li monsegneur", c' est ene pîce da Djan-Mareye Masset sicrîte e 1966.

Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî do F. "monseigneur", po-z atôtchî respectiveuzmint èn eveke (fåsse betchete mon-).