grangrin
Walon (Rifondou)
candjî
Sustantif candjî
grangrin omrin
- u
grangrinne [f.n.]
- maladeye la k' des pårteyes do coir morèt, et dvèt esse côpêye evoye.
- Cwand on l' a rtrové, elle esteut al moirt; li grangrin s' aveut metou el djambe.
- Li grand Dèdè aveu-st on pî rognî pal grangrinne — Ernest Benoit (fråze rifondowe).
- Mins asteure, li vî tchinne sint l' moirt dins ses mimbes pal grangrinne (J. Boucher).
- F. gangrène.
Disfondowes: grangrin.ne, grongrin.ne, grangrène
Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî (avou on ristitchî R) do F. gangrène (minme sinse), avou candjmint d' djinre, poy pus tård ricopiaedje do djinre do francès.