gargouye

Walon (Rifondou)

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

gargouye [f.n.]

1. passaedje d' ene aiwe dizo ene voye, davance fwaite avou des grossès pires, et asteure avou ene buze. C' esteut tot djusse come si ene foice li ratneut li long di ci aiwe la, ki coreut so les doyes des ôneas et rdjibler so les pires, divant d' moussî dvins l' gargouye del Falwache (L. Mahin). rl a: adujhoe. F. aqueduc, conduit. !!! Asteme fåwami: F. "gargouille" = W. golete.

2. brut d' l' aiwe ki passe dins ene buze. Gusse est bén evike; il a d' l' aiwe plin l' boke et i fwait des gargouyes; on lzî creye: "Houmez l' aiwe foû del boke !" (E. Pècheur).

Etimolodjeye: acolaedje d' on forveyou bodje gouye (gueuye) et d' on forveyou mot-brut gar (brut d' avalaedje).

| gargouyî (codjowaedje) [v.s.c.] fé on brut d' aiwe ki passe dins ene buze.

| gargouyaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "gargouyî". F. gargouillement.

| gargouymint [o.n.] brut d' on gaz ki passe dins les boyeas. F. borborygme, gargouillement.